فضای مناسبی که برای پیشرفت های علمی در کشور فراهم شده روحیه افراد مستعد را برای پیشبرد خدمات علمی بویژه تحقیق، ابتکار و اختراع افزایش داده و موجب شده است هر روز خبری جدید از ساخته‌ها و یافته‌های جوانان مستعد و پرانگیزه ایرانی منتشر شود.

یکی از ساخته‌های جدید جوانان ایرانی هلیکوپتر دست‌سازی است که با امکانات دم دستی و تلاش و پشتکار شخصی و حمایت مالی خانوادگی به مرحله ساخت رسیده و برای علاقه مندان به دانش ایرانی به نمایش در آمده است.

این هلیکوپتر توسط علی و برادرش ایوب علیرضایی در طول 2 سال طراحی و با تشویق و حمایت مالی پدرشان کیوان علیرضایی ساخته شده است.
 
علی علیرضایی شهرکی متولد 1369 ساکن استان چهارمحال و بختیاری، شهر کیان، اکنون دانشجوی مهندسی تکنولوژی الکترونیک دانشگاه آزاد شهرکرد است. برادر وی ایوب نیز متولد 1365 فارغ التحصیل مهندسی مکانیک از دانشگاه شهرکرد است.

نخستین هلیکوپتر قابل پرواز در سال 1941 توسط شخصی به نام ایگور سیکوررسکی ساخته شد. سپس و به مرور زمان تلاش گردید تا با بهینه کردن این وسیله رفته رفته آن را بشکل کنونی و پیشرفته در آورند. درست مانند هر وسیله دیگری مثل خودرو، لکوموتیو، یخچال، دوچرخه و غیره که در ابتدا به شکل امروزی نبوده و از تکنولوژی امروزی برخوردار نبودند.

با پی بردن به کارایی و قابلیت‌های چشمگیر این وسیله و کاربری آن در زمینه‌های مختلف با توجه به مأموریت‌های پیش‌بینی شده برای این وسیله می‌توان آن را در کلاس‌های مختلفی دسته‌بندی کرد از جمله: هلیکوپترهای نظامی (که خود به چند گروه تقسیم بندی می‌شود)،
هلیکوپتر‌های نجات و امداد و هلیکوپترهایی با کاربری شخصی که به دو گروه پیشرفته و گروه‌های تفننی که تماماً دست‌ساز بوده و به دلیل نیاز نداشتن به دانش فنی، دسترسی آسان به ابزار و مواد اولیه ساخت و نیز ارزانی قیمت، از چند دهه قبل تاکنون در بیشتر کشورها بویژه اروپا و امریکا افراد عادی با خرید نقشه، خود اقدام به ساخت و مونتاژ این وسیله می‌کنند.

در دنیا اکنون کیت‌های آماده‌ای وجود دارد که افراد می‌توانند با خریدن این کیت‌ها و سر هم کردن قطعات کیت، هلیکوپتر بسازند و آن را به پرواز درآورند اما این دو برادر با طراحی اولیه توانسته‌اند موفق به ساخت این هلیکوپتر شوند.

به گفته برادران شهرکی سازندگان چهارمحالی هلیکوپتر دست‌ساز، محرک اصلی این هلیکوپتر موتور پراید است که با حذف گیربکس و جایگزینی پولی و تسمه و چرخ دنده، فرایند انتقال قدرت از خروجی شفت موتور به قسمت سواش پلیت ملخ‌ها انجام می‌شود.
طول کل هلیکوپتر 7 متر و ارتفاع آن نیز 5/2 متر است. همچنین، عرض این وسیله 160 سانتی متر است. این هلیکوپتر طوری طراحی شده که فعلاً ظرفیت حمل یک سرنشین با وزن متوسط 80 کیلو گرم را دارد. به گفته علیرضایی می‌توان با تغییراتی حساب شده در ظرفیت این وسیله تغییراتی نیز ایجاد کرد.
تمام قطعات به کار رفته در بدنه و موتور این هلیکوپتر دارای طراحی و مواد اولیه کاملاً داخلی و شخصی و منحصر به فرد است.

گاهی اوقات برای یک خلبان هیچ راهی نمی‌ماند جز این که دل به آسمان بزند و دکمه ایجکت را بفشارد تا از هواپیمایی گران قیمتی که تا چند ثانیه دیگر تابوت او می‌شود فرار کند.

در زیر تصاویری از ایجکت‌های واقعی و آزمایشی هواپیماهای جنگی را می‌بینید.

 

 

علوم مهندسی آنقدر پیشرفت کرده‌اند که اگر لازم باشد مهندسان می‌توانند فرودگاهی را بر فراز یک دره هفتاد متری بنا کنند.

 فرودگاه بین‌المللی مادیرا در پرتغال یکی از عجیب‌ترین فرودگاه‌های دنیاست این فرودگاه جالب در سال 1964 با دو باند 1600 متری افتتاح شد.

به گزارش تکناز باند کوچک در این فرودگاه و شرایط آب و هوایی خاص این منطقه کار را برای خلبان‌ها دشوار می‌کرد تا این که در سال 1977 یک هواپیمای بوئینگ 727 در شرایط بد آب و هوایی در هنگام فرود از باند خارج شد و بامنهدم شدن هواپیما 131 نفر جان خود را از دست دادند.

 

این اتفاق باعث شد تا مهندسان به فکر گسترش طول باین فرودگاه باشند اما مانع کار دره ای بود که در انتهای باند قرار داشت از این رو آن‌ها تصمیم گرفتند تا سطحی هم تراز باند روی دره بسازند تا بتوانند طول باند را افزایش دهند.

8 سال پس از سانحه هوایی 200 متر به باند فرودگاه اضافه شد اما به نظر می‌رسید که این گسترش هم کافی نباشد تا این که در سال 2000 دوباره به طول باند اضافه شد که این باند توسط 180 ستون 70 متری روی دره نگه داشت شده است.

دیگر عرصه ای وجود ندارد که کشور چین برای تسخیر آن برنامه ریزی نداشته باشد، اما دولتمردان این کشور از ارتقاء ساختارهای رفاهی و اقتصادی داخلی خود نیز غافل نبوده اند.

چین برای پروازهای با مسافت متوسط خود تعداد زیادی هواپیمای C919  سفارش داده كه ساخت شركت چینی كوماك است. اما این دومین قدرت اقتصادی جهان برای رقابت با شركتهای هواپیماسازی ایرباس اروپا و بوئینگ آمریكا و همچنین حضور فعال در بازار بسیار گسترده داخلی، باید تلاشهایشان را بشدت افزایش دهد.

طبق پیش‌بینی‌ها، چین در 20 سال آینده به پنج هزار هواپیمای مسافر‌بری نیاز خواهد داشت كه هزینه تامین این هواپیماها بالغ بر 500 میلیارد دلار می ‌شود. بر اساس این پیش بینی ‌ها،هفت هواپیما از هر 10 هواپیمای مورد نیاز چین برای خطوط هوایی با مسافت متوسط و با ظرفیت 170 تا 180 مسافر خواهد بود.

شركت چینی كوماك ساخت 380 فروند از این هواپیماها را برعهده گرفته است كه 50 فروند آن در نمایشگاه بین المللی هوانوردی ژوهای در جنوب چین تحول داده شد اما این شركت چینی برخلاف رقبای اروپایی و آمریكایی خود هنوز چیزی را ثابت نكرده است. هنوز اطمینان این هواپیماها و همچنین توان كوماك برای تولید انبوه در مهلت‌ های اعلام شده ثابت نشده است.

تحلیلگران می‌ گویند كوماك می‌ تواند در بازار چین سهیم باشد اما سالها طول می ‌كشد تا توان رقابت با ایرباس و بوئینگ را بدست آورد. هواپیمای C919  كه شركت كوماك قصد دارد سالانه 150 فروند از آن را تولید كند، با همكاری شركت‌ های خارجی همچون سافران فرانسه جنرال الكتریك آمریكا و آریتكس اسپانیا ساخته می ‌شود.

افزون بر این شركت چینی كوماك و شركت كانادایی بومباردیه قراردادهای كلان و راهبردی در زمینه بازاریابی، فروش، خدمات مشتریان، آزمایش و كیفیت تولید امضا كرده‌ اند.

 

به گزارش تکناز به نقل از فارس، اولین هلیکوپتر دنیا در سال 1940 در آمریکا ساخته شد، این وسیله پروازی غول پیکر که « XH-17 » نامیده می‌شد از ترکیب قطعات 5 هواپیما ساخته شده بود.

 

ابعاد این وسیله با ارتفاع 9 و طول 16 متر بسیار بزرگ بود و پروانه آن بیش از 40 متر قطر داشت که بزرگ‌ترین پروانه هلیکوپتر تا به امروز محسوب می‌شود.

 

این هلیکوپتر دارای سه خدمه پرواز بود و با دو موتور توربو جت کار می‌کرد که حد اکثر سرعت آن را به 145 کیلومتر در ساعت می‌رساندند. « XH-17 » می توانست تا شعاع 64 کیلومتر پرواز کند و 4 هزار متر ارتفاع بگیرد.

 

 

اف-100 (موسوم به Super Sabre) یک جت جنگنده بود که در نیروی هوایی امریکا از سال 1954 تا 1971 و در گارد ملی امریکا تا سال 1979 خدمت کرد. این جنگنده اولین جت جنگنده مافوق صوت در امریکا بود و رقیب میگ-19  که اولین جنگنده مافوق صوت شوروی بود، محسوب می شد. اف-100 به عنوان یک جنگنده بمب افکن در ویتنام حضور پیدا کرد و بعدها با اف-105 جایگزین شد که سرعتی معادل 2 ماخ داشت. اف-100 در ویتنام به عنوان هواپیمای پشتیبانی هوایی نخستین پروازهایش را انجام داد، اما بعدها جنگنده کارامدتری به نام آ-7 (کورسایر) که سرعتی زیر صوت داشت جایگزین آن شد. اف-100 همچنین در خدمت ناتو چندین عملیات برای همپیمانان آمریکا انجام داد.

نگاهی به تلاش کشورهای گمنام در حوزه بدون سرنشین‌ها پرنده های بدون سرنشین (UAV)

 

امروزه به بخشی ثابت در بسیاری از ارتش های جهان بدل شدند. اگر تا چند سال قبل تنها چند کشور صنعتی و ثروتمند به عنوان کاربران اصلی این وسایل پرنده به شمار می رفتند اما امروزه بسیاری دیگر از کشورها در 5 قاره جهان به طراحی و تولید پهپادها مشغول هستند.

 

ماموریتهایی از جمله شناسایی، رله ارتباطات مخابراتی و حمله به اهداف سطحی از جمله ماموریتهایی هستند که پهپادها امروزه به عهده دارند. بسیاری از علاقمندان به این حوزه با پرنده های بی سرنشین غربی مثل پردیتور و یا گلوبال هاوک آشنا هستند اما تعداد قابل توجهی از کاربران نیز نمی دانند که کشورهای در حال توسعه نیز با کمک صنایع بومی و داخلی خود موفق به تولید پهپاد شده اند که برخی از پهپادهای ناشناخته در فضای رسانه ای در زیر معرفی می شوند.

 

 

 رادار (Radar) از حروف اول کلمات Radio Detection and Ranging به معنای کشف و فاصله یابی رادیویی گرفته شده است. این اصطلاح را نیروی دریایی آمریکا در سال 1941 پیشنهاد داد و حدود 76 کشور آن را پذیرفتند.

 

بررسی رادار AN/AWG-9 و AN/APG-71 تامکت-قسمت اول                 

هواپیمای F-14 Tomcat بیشتر به دلیل سیستم تسلیحاتی و راداری اش بسیار مشهور است. به طوری که سیستم راداری با قدرت رادار به کار رفته در هواپیمای تامکت در زمینه تعداد هدف در یک زمان، در هیج هواپیمای دیگری یافت نشده است. این رادار در حقیقت برای هدایت و کنترل موشک های قدرتمند فینیکس به وجود آمد. ترکیب چنین سیستم راداری مقتدری با سامانه تسلحاتی AIM-54 Phoenix به تامکت امکان این را می داد که به راحتی از ناو هواپیمابر حامل آن دور شود، بدون آن که برای آن ترسی از وجود دشمن نهفته باشد. با این سیستم راداری تامکت القابی چون Mini AWACS نیز پیدا کرد و حتی در نیروی هوایی کشورمان، این جنگنده بارها در نقش شناسایی جنگنده ها به عنوان هواپیمای پیش اخطار در معیت فانتوم ها بدون هیچ اسلحه ای پرواز کرده است. در مقاله زیر به تحلیل چگونگی طراحی AN/AWG-9 و خصوصیات آن خواهیم پرداخت:

اریش هارتمن،  خلبان تکخال جنگ جهانی دوم                              

جنگ جهانی دوم اگر چه یک تراژدی انسانی بود، اما همین جنگ خونین راه را برای وجود آمدن پیشرفت های بسیار در علوم هواپیمایی هموار ساخت. در دوران جنگ، هر روز مردم شاهد عبور صدها هواپیما از آسمان شهر و کشورشان بودند و حتی گاه پیش می آمد که درگیری ها بر فراز شهر ها صورت می گرفت. اما راستی که این هواپیماها نبودند که با هم درگیر می شدند، بلکه در داخل این هواپیماها خلبانانی قرار گرفته بودند که همگی، امیدهای کشورشان بودند که به جنگ با یکدیگر رفته بودند. یکی از این خلبانان، اریش هارتمن خلبان نیروی هوایی آلمان یا لوفت وافه بود که با پیروزی های شگفت انگیز و زیادی که به دست آورد، به قهرمان قهرمانان هوایی در طول تاریخ هوانوردی مشهور شد. این خلبان که در زمان جنگ هنوز 25 سال هم نداشت، کابوس خلبانان روسی بود و هواپیماهای روسی فراوانی را در دوران خدمتش سرنگون ساخت. در زیر، با هم تاریخچه کوتاهی از زندگی این خلبان را می خوانیم:

اریش هارتمن در اکتبر 1940 و در حالی که فقط هجده سال داشت، به نیروی هوایی آلمان ملحق شد و در مارس 1941 وارد مدرسه خلبانی شده و در اکتبر 1942، در زمانی که شاید جنگ جهانی دوم به اواسط خود نزدیک می شد، به عنوان خلبان جنگنده شکاری در سن بیست سالگی فارغ التحصیل شد. در آن زمان، نیروی هوایی آلمان و دیگر کشورهای درگیر، نیاز شدید به نیروی انسانی خصوصاً خلبان های ماهر و حرفه ای داشتند و همین علت باعث می شد که خلبانان بسیار جوان بلافاصله پس از اتمام دوره خلبانی به سرعت به خطوط مقدم جنگ فرستاده شوند، و هارتمن هم از این قاعده مستثنی نبود. او پس از به پایان رساندن تحصیل، به سرعت به فایتر وینگ 52 که مجهز به هواپیماهای مسراشمیت Me-109 بودند برای خدمت فرستاده شد. هارتمن تا آخرین روز جنگ در این اسکادران ماندگار شد و در بیش از 1400 سورتی پرواز عملیاتی موفق شد تعداد 352 فروند از هواپیماهای دشمن را سرنگون کند که خواب چنین تعداد پیروزی را هیچ خلبانی حتی در خواب هم نمی دید. بدین گونه هارتمن، موفق ترین خلبان در طول تاریخ شد که تا کنون در پروازهای عملیاتی شرکت کرده است.

در دوران جنگ جهانی دوم، همیشه بمباران کشورهای دور از دسترس مسئله ای مشکل ساز برای نیروی هوایی کشورهای درگیر در جنگ بود. چرا که خطرات زیادی یک بمب افکن را در حین پرواز دوربرد به کشور دشمن تهدید می کرد. رهگیری شدن به وسیله جنگنده های دشمن، اتمام سوخت، خرابی موتورها و نقص فنی، همه و همه از عواملی بودند که مانع از موفقیت در بمباران های استراتژیک دوربرد می شدند. پس از جنگ جهانی دوم، کم کم این ایده توسعه زیادی پیدا کرد و نتیجه همین پیشرفت، رقابت شدید شوروی و آمریکا، یعنی دو طرف جنگ سرد در ساخت بمب افکن های سنگین دوربرد شد. یکی از مهم ترین و پیشرفته ترین بمب افکن های ساخت شوروی که همواره موجب وحشت غرب بود، بمب افکن مافوق صوت سنگین Tu-22M، یعنی نمونه اصلاح شده همان بلایندر قدیمی بود. در مقاله زیر، به تفصیل به تشریح توانایی های این بمب افکن فراموش شده البته قدرتمند و مقتدر خواهیم پرداخت:

توانایی لحظه به لحظه بمباران طرف مقابل در جنگ سرد، برای شوروی و آمریکا حکم یکی از بزرگترین آرزو هایشان را داشت. ظاهراً هنوز قدرت بمباران های سنگین دو طرف به حدی نرسیده بود که آمریکا و شوروی بتوانند با هم درگیر نبرد های این چنینی شوند. بنابراین، هر دو کشور شروع به توسعه موشک های قاره پیمای خود کردند و هر روز با دست یافتن به فناوری پیشرفته تری، هر یک از طرفین قدرت خود را به رخ طرف مقابل می کشیدند. موشک های دوربرد تا اواخر جنگ سرد همچنان یکی از موضوع های داغ بحث های نظامی بین آمریکا و شوروی بود، اما انگار این دو کشور هم به این نتیجه رسیده بودند که هرگز بمباران موشکی نخواهد توانست جای عملیات انسانی را به طور کامل بگیرد، یعنی کاملاً جایگزین آن شود. در نتیجه آمریکا و شوری هیچ گاه از گسترش نیروی بمباران استراتژیکی که به وسیله هواپیماهای سنگین و دوربرد انجام می شد غافل نشدند.

بمب افکن مافوق صوت Tu-22M3 در حال انجام آزمایش واماندگی

عباس بابایی در سال 1329، در شهرستان قزوین دیده به جهان گشود. دوره ی ابتدایی و متوسطه را در همان شهر به تحصیل گذراند و در سال 1348، به دانشکده خلبانی نیروی هوایی راه یافت و پس از گذراندن دوره آموزش مقدماتی در سال 1349، برای گذراندن دوره خلبانی به آمریکا اعزام شد. با ورود هواپیماهای پیشرفته اف-14 به نیروی هوایی، شهید بابایی که جزء خلبان های تیزهوش و بسیار ماهر در پرواز با هواپیمای شکاری اف–5 بود، به همراه تعداد دیگری از همکاران برای پرواز با هواپیمای اف–14 انتخاب و به پایگاه هوایی خاتمی اصفهان منتقل شد. شهید بابایی با دارا بودن تعهد، ایمان، تخصص و مدیریت قوی چنان درخشید که شایستگی فرماندهی وی محرز و در تاریخ 7/05/1360 فرماندهی پایگاه هشتم هوایی اصفهان بر عهده ی او گذاشته شد. به هنگام فرماندهی پایگاه با استفاده از امکانات موجود آن، به عمران و آبادانی روستاهای مستضعف نشین حومه پایگاه و شهر اصفهان پرداخت و با تامین آب آشامیدنی و بهداشتی، برق و احداث حمام و دیگر ملزومات بهداشتی و آموزشی در این روستا، خدمات شایان توجهی را انجام داد. بابایی، با کفایت، لیاقت و تعهد بی پایانی که در زمان تصدی فرماندهی پایگاه اصفهان از خود نشان داد، در تاریخ 9/9/1362 با ارتقاء به درجه سرهنگی به سمت معاون عملیات نیروی هوایی ارتش منصوب و به تهران منتقل گردید. وی با بیش از 3000 ساعت پرواز با انواع هواپیماهای جنگنده، قسمت اعظم وقت خویش را در پرواز های عملیاتی و یا قرارگاه ها و جبهه های جنگ در غرب و جنوب کشور سپری کرد و به همین ترتیب چهره آشنای رزمندگان و یار وفادار فرماندهان قرارگاه های عملیاتی بود و تنها از سال 1364 تا هنگام شهادت، بیش از 60 مأموریت جنگی را با موفقیت کامل به انجام رسانید.

از همان نخستین سال های پیدایش چیزی به نام «هواپیما»، مردم آرزو داشتند که روزی خود را سوار بر یکی از همین وسیله های عجیب در حال سفر ببینند، یعنی تقریباً چیزی نزدیک به معنای مسافرت هوایی. دیری نپایید که این رؤیا به واقعیت تبدیل گشت و هواپیماهای مسافربری، البته با ظرفیت نه چندان زیاد و کابین هایی نه چندان راحت، پیدا شدند. هواپیماهای پیستونی قدیمی که با سر و صدای زیاد، با حمل حداکثر پانزده مسافر از روی باند برخاسته و با هزار و یک زحمت در باند شهر یا کشور دیگری بر زمین می نشستند. در زمان جنگ جهانی دوم، ساخت هواپیماهای جنگنده در اولویت بود، اما با اتمام جنگ جهانی دوم، بازار هوانوردی خواهان هواپیماهای نوین مسافربری با استفاده از تکنولوژی جدید موتورهای جت شد. شرکت های هواپیمایی با مشاهده چنین تمایلی به حمل و نقل هوایی، هر چه سریعتر دست به کار شده و در طی چند سال، انواع هواپیماهای جت مسافربری تولید گشت که هر یک، از دیگری پیشرفته تر و دارای امکانات بیشتری برای جلب مشتری بود. نخستین هواپیمای مسافربری جت دنیا، هواپیمای کامت انگلیسی است که یکی از پیشگامان صنعت حمل و نقل هوایی به شمار می آید:

نخستین قدم های کار بر روی طراحی هواپیمای مسافربری نوینی که مجهز به موتورهای جت باشد، در سال 1946 زیر نظر رونالد بیشاپ در بریتانیا و توسط شرکت مشهور دهاویلاند برداشته شد. هدف از تحقیقات برای ساخت چنین هواپیمایی، در دست گرفتن بازار حمل و نقل هوایی از سال 1952 بود که به وسیله هواپیمای کامت محقق شد. نخستین پرواز کامت، در 27 جولای 1949 به خلبانی خلبان آزمایشی شرکت دهاویلاند، جان کانینگهام انجام گرفت. طراحی این هواپیما از نظر شکل و شمایل بدنه، تقریباً مشابه پرنده های تازه ساخت آن زمان بود. اما چیزی که این هواپیما را از دیگر هواپیماها جدا می ساخت، چهار موتور توربوجت گریز از مرکز بود که به آرامی در ریشه ی بال های این هواپیما خفته بودند.

هواپيماي كامت در حال تقرب به فرودگاه هيتروي لندن

هواپيماي جنگنده افسانه اي F-14 تامكت علي رغم شهرت و توانايي هاي بي نظير آن و امپراطوري بي چون و چراي آن بر آسمان ها تا چند دهه، در نبردهاي زيادي شركت نكرد. به خصوص نبرد هايي كه در آن ها هواپيماي دشمن به وسيله موشك فينيكس سرنگون شده باشد تعدادشان به انگشتان دست هم نمي رسد. تامكت كه در اصل براي حفاظت از ناوهاي هواپيمابر و نه ماموريت هاي تهاجمي طراحي شده بود، در نيروي دريايي به طور بسيار محدود در چند جنگ هوا به هوا شركت كرد و عمده شكارهاي اين جنگنده به خدمت آن در جنگ تحميلي توسط ايران باز مي گردد كه شما فراواني از جنگنده هاي نيروي هوايي بعثي عراق به وسيله اين جنگنده خوش پرواز IRIAF سرنگون گشتند. در مطلب زير به تاريخچه كوتاهي از نبرد ها و درگيري هاي هواپيماي تامكت در زمان خدمت سي و چند ساله اين جنگنده مي پردازيم:

1975-1974، جنگ ويتنام: اگر چه تامكت بسيار ديرتر از آنچه كه مي بايست به جنگ ويتنام رسيد، اما اين جنگنده در اسكادران هاي VF-1 و VF-2 به تدريج پروازهاي پاترول يا گشت هوايي خود را از سپتامبر 1974 آغاز كرد و اين گشت ها تا مي 1975 ادامه داشت. اين گشت هاي هوايي به عنوان بخشي از عمليات Frequent Wind انجام مي شد، با وجود موفقيت هاي عمده فانتوم در مقابل جنگنده هاي ويتنامي، در طي اين عمليات تامكت ها موفق به شكار هواپيماهاي ميگ نشدند، يعني همان شكارهاي آماده اي كه در ماموريتهاي تن به تن با فانتوم به راحتي از مزرعه آسمان درو مي شدند.

1974 تا به حال، اسكورت بمب افكن هاي شوروي: يكي از بازي هاي مورد علاقه تامكت (!) اسكورت بمب افكن هاي شوروي بود كه در حال عبور بر فراز ناوهاي هواپيمابر آمريكا شناسايي مي شدند. از آن جا كه يكي از ماموريت هاي اصلي تامكت حفاظت از ناوهاي هواپيمابر بود، ماموريت هاي موسوم به «Catch that bomber»از ماموريت ها و كارهاي تقريباً روزانه خدمه تامكت به شمار مي رفتند. هر گاه كه جنگنده يا بمب افكن هاي دوربرد و استراتژيك شوروي مسلح به موشك هاي كروز ضد كشتي به محدوده خطر ناوهاي آمريكايي مي رسيدند، اف-14 هاي نيروي دريايي به منطقه خطر اعزام مي شدند تا به اصطلاح به آن ها «خوش آمد» بگويند. اين ماموريت ها در حقيقت براي سرنگون ساختن جنگنده ها يا بمبرهاي دشمن انجام نمي شد، بلكه صرفاً هدف از انجام ان ها اسكورت بمب افكن تا منطقه دور از خطر و البته در صورت امكان نگاهي انداختن به تسليحات محمول اين هواپيما ها بود.

ایروسنتر : سال 2010 شاهد رویدادهای فضایی خبرساز و پرهیاهویی بوده است، از کشف سیاره های شبه زمینی تا پرواز آزمایشی اولین فضاپیمای توریستی تجاری، سال پس از سال جهانی نجوم برای علم نجوم و فضا بسیار پربار بوده است

سال 2010 با کشف بسیاری از سیاره های فراخورشیدی، مشاهده بیگانه های فضایی، ابرنواخترها، پدیده های اختری، پرتاب راکتها، علوم مرتبط با کره ماه و سوالات متحول کننده درباره علم نجوم برای جهان علم سالی پر هیاهو و شلوغ به شمار می رود.

برف (Snow):

دانه های یخ متراکم ، رطوبت پذیر و متخلخلی است که بصورت بلورهای تکی یا گروههای بسته ای از بلورهای مختلف می باشد.در هواپیمایی  برف بر اساس خصوصیات آن به انواع مختلف تعریف میشود:

 1- برف خشک (Dry Snow) :

برفی است که مقدار آب کمی در آن وجود دارد که موجب چسبندگی ذرات داخل آن به یکدیگر می شود . این پدیده در دماهای پایین تر از 32 درجه فارنهایت رخ میدهد . برای تشخیص آن ؛ اگر در زمان تشکیل گلوله برفی ، گلوله برفی از هم جدا شود میگویند برف خشک است.

 2- برف مرطوب (Wet Snow) :

برفی است که دانه های آن حاوی ذرات مایع آب باشد که ذرات را به هم دیگر وصل می کند. اما آب اضافی در روزنه های فضایش وجود ندارد. از برف فشرده می توان  گلوله برفی خوبی را درست کرد .

3- برف فشرده (Compacted Snow) :

برفی که با فشار زیاد بصورت یک توده جامد درآمده است و در مقابل فشار زیاد تحمل و مقاومت زیادی دارد و اگر هم آن را تفکیک کنیم به توده های بزرگ تقسیم می شود.برف فشرده معمولا" بعد از اتمام عمليات برف روبی روی باند فرودگاه و يا جاده بر اثر فشار چرخهای ماشين و يا انباشت برف روی هم ايجاد ميشود.

4- برفاب (Slush):

برف ابکی یا برفاب ؛ برفی است که مقدار زیادی آب در خودش دارد و اگر شرایط دمایی افزایش یابد مواد سیال از آن جاری می شوند. اگر برفاب را در مشت بگیریم آب از آن بیرون خواهد آمد . این نوع از برف های اشباع شده اگر پا روی آنها گذاشته شود به زمین فرو می روند.برفاب بعداز برفروبی ودر اثر افزايش دما و يا تردد ماشين آلات بر روی جاده  ايجاد ميشود.

یخ(Ice):

شکل جامد آب است که دارای مولکولهای شش وجهی متقارن آب می باشد . چگالی یخ 913 kg/m3 می باشد . چگالی یخ 9 بار کمتر از چگالی آب می باشد.برف متراکم و فشرده شده به شکل یخ در می آید وقتی که شرایط آب و هوایی ناپیوسته شده و چگالی آن به 800 kg/m3 میرسد.

performance :

به عکس العمل هواپیما در شرایط مختلف جوی میگویند یا به تعبیری دیگر انتظاری که از عملکرد هواپیما در راستای طراحی که برای آن در نظر گرفته شده است را Performance میگویند . مهمترین عواملی که روی Performance موثرن عبارتند از :
Performance ----- Atmospheric Condition ----- Air Density

علت اینکه Air Density اینقدر اهمیت دارد آن است که هم روی Lift و هم روی Thrust تاثیر میگذارد.
و رابطه آن با Performance یک رابطه مستقیم است . عواملی که بر روی Air Density تاثیر میگذارند عبارتند از :
افزایش آن باعث کاهش Air Density میشود . 1)Temperature : افزایش آن باعث افزایش Air Density میشود . 2)Pressure : افزایش آن باعث کاهش Air Density میشود . 3)Humidity : ***نکته مهم : مهمترین عاملی که روی Performance یک هواپیما Temperature و Atmospheric Condition است .